Πόσες φορές έχετε ακούσει τη φράση :«Εντάξει, έγιναν λάθη, αλλά όχι από εμένα»;.
Εγώ αρκετές φορές και όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα θα θυμάμαι ένα παλιό εργοδότη μου ο οποίος δεν παραδεχόταν τα λάθη του σε καμία περίπτωση ακόμα κι όταν αυτά ήταν προφανή. Πάντα έφταιγαν οι άλλοι, εκτός από τον ίδιο φυσικά.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σίγουρα γνωρίζεται ή έχετε γνωρίσει οι οποίοι δεν παραδέχονται τα λάθη τους. Αρχίζουν να κατηγορούν τον καιρό, την κίνηση, την πανσέληνο, τον ανάδρομο Ερμή, την κυβέρνηση. Η λίστα συνεχίζεται. Το θέμα είναι ότι κατηγορούν επίτηδες τα πάντα και όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους .Το να συμπεριφέρονται αθώα όταν προφανώς έχουν κάνει ένα λάθος αποκαλύπτει μόνο ότι προσπαθούν να κρύψουν τον εύθραυστο εγωισμό τους και φοβούνται ότι η αναγνώριση του σφάλματός τους θα γκρεμίσει "τα τείχη" που έχουν χτίσει γύρω τους. Και όταν αυτά "τα τείχη" πέσουν, δεν θα μπορούν να προφυλάξουν την εύθραυστη περηφάνια τους. Μερικές φορές, αυτός ο αμυντικός μηχανισμός θα τους κάνει να πουν πράγματα που είναι εν μέρει ή καθόλου αληθινά. Θα τους πείσει ότι όλοι οι άλλοι είναι εναντίον τους. Και καθώς η αυτοεκτίμησή τους έχει ήδη πληγεί, θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να αποδείξουν ότι έχουν δίκαιο. Σε μια προσπάθεια να υπερασπιστούν την ψεύτικη αθωότητά τους, μπορεί να γίνουν ακόμη και επιθετικοί, μόνο και μόνο για να αποφύγουν να παραδεχτούν την οδυνηρή αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιτρέπουν στους εαυτούς τους να είναι ευάλωτοι. Στην πραγματικότητα, συνήθως ζούνε τα λάθη ως δυσάρεστες συναισθηματικές εμπειρίες.
Οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται αυτοπεποίθηση και εξαρτώνται από την έγκριση των άλλων, συχνά βλέπουν τα λάθη ως βαθιά απειλητικές καταστάσεις, έτσι ώστε το εγώ τους να μην τα ανέχεται και να τα αρνείται.
Για αυτούς τους ανθρώπους, η αποδοχή ότι κάνουν λάθος είναι ένα σκληρό πλήγμα για την αυτοεκτίμησή τους, επομένως θέτουν σε εφαρμογή έναν αμυντικό μηχανισμό που τους οδηγεί στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ώστε να προσαρμοστεί στις ιδέες τους. Όπως λέει ο ψυχολόγος Guy Winch , «οι άνθρωποι που επανειλημμένα εκδηλώνουν αυτό το είδος συμπεριφοράς είναι, εξ ορισμού, ψυχολογικά εύθραυστοι» . Δυστυχώς, συχνά δεν μπορούν να βοηθηθούν, καθώς αρνούνται να παραδεχτούν ότι χρειάζονται βοήθεια εξαρχής.» Όλα εξαρτώνται από την προσωπική τους αυτογνωσία. Το να μην μπορούν να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος και να ζητήσουν συγγνώμη, σημαίνει ότι η αυτοεκτίμησή τους έχει πληγεί βαθιά. Θέλουν να προβάλλουν στους άλλους γύρω τους, μια εικόνα ενός ατόμου με αυτοπεποίθηση, αυτοδύναμο και τολμηρό. Θέλουν να θεωρούνται δυνατοί και δεν υποχωρούν ποτέ. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι το να αρνούνται να παραδεχτούν το λάθος τους δεν υποδηλώνει δύναμη.
Tο να παραδεχτούμε ότι κάνουμε λάθος μπορεί να είναι ένα πλήγμα για κάθε εγώ. Είναι απαραίτητο να έχουμε μεγάλη συναισθηματική δύναμη και σταθερή αυτοεκτίμηση για να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεων μας. Όταν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, δεν μπορούμε και να τα διορθώσουμε. Είναι σημαντικό λοιπόν να συνειδητοποιούμε τις αδυναμίες μας και να είμαστε ανοιχτοί στην κριτική. Δεν είναι εύκολο να αναλάβουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας, ειδικά όταν αυτές οι ενέργειες έχουν συνέπειες. Αλλά να είστε σίγουροι, αξίζει τον κόπο! Όπως είπε κάποτε ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ, John C. Maxwell, «Οι άνθρωποι που κατηγορούν τους άλλους για τις αποτυχίες τους δεν τους ξεπερνούν ποτέ. Απλώς μετακινούνται από πρόβλημα σε πρόβλημα. Για να αξιοποιήσεις τις δυνατότητές σου, πρέπει να βελτιώνεις συνεχώς τον εαυτό σου και δεν μπορείς να το κάνεις αυτό αν δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη για τις πράξεις σου και δεν μαθαίνεις από τα λάθη σου».
Αλήθεια ποιος είναι 100% τέλειος; Κανείς δεν είναι 100% τέλειος, και αυτό είναι εντάξει. Κάνουμε λάθη, πληγώνουμε ανθρώπους που αγαπάμε, λέμε πράγματα που δεν εννοούμε. Στη συνέχεια, όμως, παραδεχόμαστε τα λάθη μας, ζητάμε συγγνώμη, και φροντίζουμε να μην επαναλάβουμε ποτέ ξανά τα ίδια λάθη. Η παραδοχή των λαθών ανοίγει το δίαυλο επικοινωνίας σε ουσιαστικές συζητήσεις και ως εκ τούτου σε προσωπική ανάπτυξη και σε ανάπτυξη καλύτερων σχέσεων με τους άλλους. Oι άνθρωποι με νοοτροπία ανάπτυξης, πιστεύουν ότι η νοημοσύνη αναπτύσσεται μέσω προσπάθειας και θεωρούν τα λάθη ευκαιρίες για μάθηση και βελτίωση. Xρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσει ο καθένας από εμάς τις συνέπειες των δικών του πράξεων.
Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 57 ΑΚ, του Ν 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας, απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου